Niks geen hel van het Noorden! De 13e etappe,
Hallo lieve lezer!
Wat fijn dat je weer de moeite neemt om het verslag van onze 13e etappe van het Elfstedenpad te lezen!
Het is dinsdag 3 november 2020 als ik weer bijtijds in de auto stap richting Friesland. Omdat eind vorige maand de klok een uurtje terug is gezet, is het nu niet meer donker en word ik verrast door een prachtige zonsopkomst.
Dat belooft wat voor het weer van vandaag! Gisteren is er genoeg regen gevallen en waaide het stevig, maar nu zijn de vooruitzichten prima!
Bijna gelijktijdig komen dochter en ik in Damwoude aan. Daar laten we één auto staan en rijden dan “terug” naar Dokkum. Het eindpunt van de vorige etappe en de start van deze etappe.
We zijn mooi op tijd en gelukkig hebben we de vorige keer al de stempel van Dokkum gehaald. Het museum/VVV zijn nu nog gesloten.
Dokkum is mooi, oud en ook gezellig! Er zijn mooie doorkijkjes en oude (pak)huizen.
We steken opnieuw de Dokkumer Ee over. Bij de brug staat een beeld/kunstwerk van een fles Sonnema. De destilleerderij hadden we de vorige keer al gezien.
We komen langs de Bonifatiusbron en laten dan Dokkum steeds verder achter ons.
Het is prachtig weer. De zo’n schijnt volop en het uitzicht wat we hebben is weids en landelijk.
Na de betonpaden mogen we weer een graspad op. Na alle regen van de afgelopen tijd hadden we verwacht dat dit ook een lekker drassige zooi zou zijn. Dat viel gelukkig mee!
Na weer hele stukken door de open ruimte komen we aan in Driezum. Ook hier weer een rondje om de kerk. Het valt ons op dat hier alle dorpen toch wel een of meerdere kerken hebben.
Bij de kerk de kroeg die helaas gesloten is zoals alle horeca. Dus geen koffie en/of thee onderweg maar ook geen wc....
Ook Driezum is een leuk dorp. Ook hier is het veel rustiger als dat het bij ons is. Je komt weinig mensen tegen onderweg. We lopen langs de Rinsmastate waar ooit Dirk Scheringa heeft gewoond. De bomen in de tuin hebben prachtige herfstkleuren!
De dorpen zijn langgerekt want nadat we Driezum achter ons hadden gelaten en eerst weer een stuk langs het water hadden gelopen kwamen we nu weer aan de andere uiteinde van het dorp aan. Het gebeurt vaak dat we tegen elkaar zeggen, oh kijk! Net liepen we daar, als we toen rechtsaf waren gegaan hadden we heel wat kilometers kunnen afsnijden!
En zo lopen we naar Damwoude waar een auto op ons wacht.
We rijden weer naar Dokkum en dan hebben we ook deze 13e etappe volbracht!
In eerste instantie zag ik best wel op tegen deze etappe. Voor de schaatsers wordt het stuk van Dokkum naar Leeuwarden niet voor niets ‘de hel van het noorden’ genoemd. Gelukkig troffen wij het enorm met het weer. Het was de hele tocht zonnig, beetje wind en een prima temperatuur om te lopen.
Deze week lopen we ook nog de 14e etappe, maar daar lees je volgende keer meer over! We vinden het leuk als je ons blijft volgen én blijft aanmoedigen!
Tot de volgende etappe!
-x-
De 13 was dus geen ongeluksgetal voor jullie.
BeantwoordenVerwijderenMooie plaatjes weer.