Helemaal alleen...

 Hallo lieve lezers,

Vind je ook niet, dat het weer eens tijd wordt voor een verslag van een wandeltocht? Ik zie tot mijn schrik dat het vorige verslag bijna een maand terug is geschreven.

Dat wil natuurlijk niet zeggen dat ik de afgelopen weken niet gewandeld heb. Zeker wel, maar de tochten waar ik me voor had aangemeld werden afgelast en ja, de rondjes ‘s avonds over de dijk zijn weinig spectaculair. Bovendien is het dan donker....

Al een aantal weken wil ik de gele route lopen vanuit ons dorp. Maar ja, ik moet dan over hekken klimmen, een slootje over en alleen door het weiland.... voel je de drempel waar ik overheen moet?

Maar vandaag was het zo ver. In eerste instantie wilde ik vroeg op pad om de zon te zien opkomen. Maar ja, mijn bedje lag wel erg lekker...  

Maar, hup! De wandelschoenen aan en gaan! Een goeie kilometer na het startpunt ben ik op de gele route aangehaakt en loop ik eerst een stuk door de waterberging, het weidevogel-beschermingsgebied.  

Het pad loopt langs de Braken, afgeschermd van de provinciale weg en de B-weg door een aarden geluidswal. Aan het einde van het pad het eerste hekje waar ik over moet. Er zullen er nog wat volgen deze ochtend.

Over de B-weg loop ik naar de voetgangersbrug om daar de Braken over te steken en dan aan de andere kant van de weg verder te gaan dwars door de weilanden.

Ik volg de ringsloot en loop een stuk door de weilanden. Sommige weilanden met gras, andere met schapen of omgeploegd en ingezaaid met...??? En wanneer het land van eigenaar veranderd, moet ik weer over een hek klimmen. Het is rustig lopen want het weiland is best drassig, zeker de delen waar de schapen lopen. 

En dan moet ik de ringsloot over op weg naar het Kwakelpad. Het Kwakelpad is een onverhard pad wat eindigt in het buurtschap. Tot vandaag nooit geweten dat wij hier een buurtschap hebben.

Halverwege het Kwakelpad sta ik stil. Genietend van de stilte om me heen. Alleen het geluid van de wind, het ruizen van het riet en een enkele vogel. Voor mij op dat moment echt het ultieme genieten.

Tja, aan het einde van het Kwakelpad kom ik weer op de Dorpsstraat en is het weer gedaan met de rust.  Opnieuw moet ik de Braken passeren. Nu ga ik er onderdoor. Dan nog een stukje door het dorp en dan ben ik weer thuis.

De gele route kan ik van mijn lijstje schrappen. Deze tocht heb ik volbracht. Vandaag liep ik in mijn “gewone” jas maar wanneer ik verwacht om door de weilanden te moeten en over hekjes moet klimmen is een aparte wandeljas misschien wel slimmer.....

Voor nu wens ik je fijne feestdagen! Leuk als je me blijft volgen en een reactie achterlaat maar vooral, blijf gezond!! 

Tot snel!

-x-