Dit wilde ik al heel lang doen.....

 Hallo lieve lezers,

Vandaag ging ik eindelijk weer eens buiten de deur (lees: ons dorp) wandelen en dat is gelijk een mooie reden om een blog te schrijven.

Al heel lang loop ik rond met het idee dat ik een keer op het eiland Marken wil lopen. Ook wil ik heel graag kruiend ijs zien. Misschien sla ik vandaag wel twee vliegen in één klap!

Zo gezegd, zo gedaan! Na het ontbijt en een kop koffie in de auto richting Marken. Het is heel mooi rustig en stil weer. De zon schijnt nog niet volop.... dat komt hopelijk in de loop van de dag.

Marken is een autovrij eiland. Aan het begin is de parkeerplaats waar je moet parkeren. De parkeertarieven zijn ook best aan de prijs (€ 3,- per uur) als je gratis parkeren gewend bent. Het is goed dat ik op tijd ben, de parkeerplaats is al best vol....

Nadat ik mijn wandelapp “MapMyWalk” heb aangezet ga ik op pad. Deze app houdt bij hoeveel kilometers ik heb afgelegd, in welke tijd etc. etc. Ik heb mij voorgenomen om het vandaag rustig aan te doen en echt te genieten van alles wat ik zie en hoor!

Vanaf de parkeerplaats loop ik Marken in. Houten, groene huisjes; het doet een beetje Zaans aan. 

 

Ik volg de bordjes richting haven want daar begint de “echte” wandeling. Zodra ik de bocht om ben is het ineens een heel ander gezicht. 

Een smal straatje met een souvenier winkeltje en boven aan de dijk ontdek ik het huisje van  Sijtje Boes....

 

Mijn ouders hebben het vroeger wel eens over haar gehad. Wij woonden tenslotte in Edam. Mijn vader was daar hoofdonderwijzer, zoals dat vroeger heette, en één van de juffen was juf Boes. Of dat familie was van Sijtje, geen idee! Maar hoe en wat precies; dat wist ik niet. Gelukkig kan je veel terugvinden op internet! Sijtje Boes was, samen met haar zusje, de eerste verkoopster van souveniers op Marken en dat heeft haar beslist geen windeieren gelegd. Sijtje is in 1983 overleden en was toen 87 jaar oud.

In de haven is het nu nog rustig en stil. Zomerdag en wat later op dag zal er vast meer bedrijvigheid zijn. Ik verlaat de haven en loop richting het noorden. 

Links het water van de Gouwzee en rechts eerst nog huisjes maar al gauw wordt dat de polder. Aan de overkant van het water zie je Volendam liggen. Maar of je vanaf Volendam ook Marken kan zien liggen, dát is mij nooit opgevallen.

De wind waait door mijn haar en af en toe kom ik een wandelaar of fietser tegen. Er heerst hier een enorme rust. 

Graag had ik de Bukdijk opgewild om naar het meest noordelijke puntje van het eiland te lopen. Helaas was het hek dicht, en door de bosjes was ook geen optie. Ik ben niet direct bang voor vallend hout, maar deze grond was wel heel erg nat... alsof ik gewoon door het IJsselmeer moest lopen.

Dan maar terug en mijn weg/het pad verder vervolgen richting het Paard van Marken, de vuurtoren.

Het is heerlijk lopen. Er zijn geen fietsers meer en af en toe komt mij een wandelaar tegemoet. Je bent hier echt één met de ruimte. Aan de ene kant het IJsselmeer en aan de andere kant de polder waar grote groepen ganzen de rust verstoren met hun gegak. 

Langs de dijk zie ik elke keer paaltjes staan met een nummer erop. De ene keer zijn het oude verweerde betonnen paaltjes en soms ook houten met een nummerplaatje erop. De paaltjes staan, zo had ik berekend om de 100 meter maar of ze verder nog een doel hebben? Ik weet het niet, maar als jij het weet, laat het me in een reactie weten.

Gewoon doorlopen, dan kom je er vanzelf. En ineens ben ik dan bij de vuurtoren. Het is hier iets drukker. Op de een of andere manier heeft een vuurtoren aantrekkingskracht. 

Bij de vuurtoren is een ieniemienie strandje en daar ligt nog net wat kruiend ijs.... Een volgende keer toch wat eerder naar op zoek gaan.

Van de vuurtoren loop ik verder. Opnieuw een pad, niet bestemd voor fietsers, maar wel van een erg slechte kwaliteit. Je moet goed kijken waar je je voeten zet. Reden te meer om af en toe even te stoppen en te genieten van het kabbelende water, de wind en de zon. 

Het volgende hoogtepunt zijn de werven. Deze terpen zijn in de 14e eeuw ontstaan toen de in de 13e eeuw aangelegde dijken hun beste tijd hadden gehad. Om droge voeten te houden bouwden de Markers hun huizen op werven.

Mijn route loopt door de Rozewerf, waar ijsbrekers ‘s winters de dijk en huizen moeten beschermen tegen het kruiende ijs.

Vanaf de Rozewerf wandel ik terug naar het dorp om door kleine straatjes langs de houten huisjes te lopen. Het lijkt wel of de tijd hier heeft stilgestaan.

De tijd heeft beslist niet stil gestaan. Als ik terug ben bij de auto is de parkeerplaats vol en heb ik mijn rondje Marken in de benen zitten. Weer iets wat ik van mijn Bucket-list kan wegstrepen! Maar ik wil hier graag nog een keer gaan wandelen!

Heb je nog leuke tips voor een wandeling op Marken of iets anders? Ik hou van reacties!

Ik wens je een hele mooie en fijne week en tot gauw!

-x-