De Palingsound in Volendam

 Hallo lieve lezers,

Dit is een bijzonder blog, het is namelijk nummer 50! En voor dit blog liep ik op zondagmorgen weer mee met de groep van #HappyHikesNH.

Deze morgen liepen we in Volendam en Edam, mijn geboorteplaats. Ons verzamelpunt was de parkeerplaats van de sporthal in Volendam.

Nadat we compleet waren, gingen we op pad. Deze wandeling had als thema “Palingsound of Silence”. 

Vanaf de parkeerplaats liepen we richting het Roompot vakantiepark naar de eerste haven. Hier ligt het kapitaal van Volendam. Marjon vertelde ons, dat Volendam op nummer 3 staat op de lijst van rijkste gemeenten van Noord Holland. 

We liepen verder richting de Dijk, eerst onderlangs. Zo schoon als de ramen en de stoepjes waren van de huizen die wij al zijn gepasseerd, zo vies was het monument ‘Water’, geplaatst op de Dijk na de nieuwjaarsbrand in café ‘t Hemeltje. 

Bij de visafslag hadden wij onze eerste echte stop. We stonden op een verschrikkelijk mooi plekje. Bij het havenhoofd, zagen Marken duidelijk liggen en ook nog in een heerlijk zonnetje. Het verhaal ging over garnalen pellen, paling, kweekvijver, rijkdom en armoede.

Vanaf hier liepen we via de Zeedijk naar de zeesluis van Edam. Onderweg werden we verrast door een klein buitje wat een hele mooie regenboog gaf.

Over de sluis Edam in. 

Duidelijk een verschil met Volendam. In Volendam lag er geen blaadje op de stoep, hier in Edam des te meer.  Via wat kruipdoor- en sluipdoorstraatjes liepen we, via de Kaasmarkt, 

naar het Damplein. Onderweg zagen we ook nog een Joodse begraafplaats. 

Ik wist niet van het bestaan van deze begraafplaats, maar dit was weer een mooie linkje naar het Westerborkpad wat ik samen met mijn zus wandel. 

 

Op het Damplein troffen we de intocht van Sinterklaas maar hadden we ook een coffee-to-go stop met het verhaal van de Edammer meermin en over het wapen van Edam.

Na onze stop liepen we weer door allerlei oude straatjes langs de Speeltoren 

en via de Kwakelbrug naar het Volendammerpad. Toen wij nog in Edam woonden, liepen wij vaak op zondag over het Volendammerpad, vertelden mijn zussen.

En zo kwamen we weer aan in Volendam. Ook nu weer even een heftig maar kort buitje. Gelukkig konden we even schuilen. Via het Doolhof liepen we eerst achter de Dijk langs. Je ziet dan dus dat echt niet alles blinkt in Volendam. 

Bij het beroemde hotel Spaander kwamen we de Dijk weer op. Het was er nu een stuk drukker dan aan het begin van onze wandeling! 

Over de Dijk liepen we weer terug richting de parkeerplaats waar de auto’s staan. En zo hadden we weer een kleine 15 kilometer in de benen. 

Natuurlijk vind ik het leuk als je mijn wandelingen blijft volgen en een reactie achterlaat!

Vast tot gauw!

-x-

Annet.