Een record!

 Hallo lieve lezers,

Op deze stralende zaterdag gingen de wandelende zusjes weer verder met hun Westerborkpad. Omdat deze etappe niet al te lang was, hadden we bedacht dat er misschien wel twee achter elkaar konden lopen. Of we dat zouden doen, dat gingen we ter plekke wel zien.

We, of in elk geval ik, vertrok op tijd. Het was prachtig weer, niet warm en ik had geen jas mee. Alleen een dun truitje voor het geval dat.

Omdat we vandaag vanaf Nunspeet vertrokken moest ik wel een aantal keren overstappen.

Eerst in Hoorn en daarna op Amsterdam Centraal.

Van Amsterdam Centraal door naar Amersfoort Centraal. In tegenstelling tot eerdere reizen trof ik mijn zus daar in de trein terwijl ik op het perron eerst mijn truitje aandeed. Er waaide een frisse wind en het was ook niet zo heel erg zonnig.

Samen reisden we het laatste stuk naar Nunspeet: het beginpunt van onze wandeling.

Vol goede moed gingen we op pad. Vaak hadden we bij het station wat startproblemen om de route te vinden, maar nu liepen we zó weg! Bij de laatste horeca gelegenheid van Nunspeet, een NH Hotel, hadden we onze eerste stop voor koffie met appeltaart. We zaten buiten op het terras en daar kon m’n trui wel weer uit.

Het was een prachtige route, door de bossen , over de heide (die begint te bloeien) en opnieuw over een kleine zandverstuiving of gewoon langs weilanden. Alleen vonden wij de route verschrikkelijk slecht gemarkeerd. Het boekje hadden we er echt bij nodig en zelfs dat was af en toe onduidelijk zodat we ook nog regelmatig de GPS-route raadpleegden.

Op het eindpunt van deze etappe hebben we heerlijk geluncht bij La Place in ‘t Harde. Omdat we momenteel best wel veel tijd kwijt zijn met reizen besloten we door te lopen en de volgende etappe ook “gewoon” vandaag te doen. We denken dat we dat we kunnen en redden.

Vrolijk begonnen we aan het volgende deel. Ook nu weer prachtige stukken door de bossen. Het verbaasde ons hoe weinig mensen we tegenkomen. We zitten tenslotte midden in de vakantieperiode in best een vakantiegebied dachten wij.

Halverwege deze etappe hebben we weer een horeca-stop voor koffie. We zijn blij dat de horeca weer open is. Nu zitten we op het terras bij Landal park ‘t Loo met uitzicht op een meer waarin jong en oud geniet van speelmateriaal in het water en op de kant anderen worden vermaakt door het animatieteam.

Met een met vers water gevulde waterfles gaan we weer op pad voor het laatste deel. Het ene moment is de bewegwijzering prima, maar het andere moment laat deze echt te wensen over. We moeten goed opletten dat we in het bosgebied het juiste pad blijven lopen. Dat lukt ons natuurlijk want we zijn inmiddels aardig getraind en goed op elkaar ingespeeld.

Hadden we het onderweg erover gehad, dat de kans op een industrieterrein nu erg klein is: één van de laatste straten die wij mogen volgen is de Industriestraat. Toch valt het erg mee; alleen  CelaVita en Plukon Food vallen op. En na zo lopen we naar het station van Wezep.

We hebben ons best gedaan want we hebben 25,5 km in de benen. Een record! 

In Wezep scheiden onze wegen zich. Zus gaat via Zwolle richting Den Haag en ik mag met het boemeltje via Amersfoort en Amsterdam weer terug naar huis.

Voor nu, dank je wel voor het lezen. Wij gaan kijken wanneer we weer verder lopen en we vinden het leuk als je ons blijft volgen en een reactie achterlaat.

Tot gauw,

-x-

Annet.