Stappen en stippen.

 Hallo lieve lezers,

Het was al even geleden dat mijn zus en ik een etappe van het Westerborkpad liepen. Maar vandaag pakten wij de draad weer op en liepen van Lichtmis naar Meppel.

Vanwege de lange reistijd en de wat mindere bus- en treinverbinding gingen we ook dit keer met de auto. Het was vanmorgen nog donker toen ik instapte. Onderweg nog even tanken en zo reed ik door een kleine wereld richting Meppel.

Mooi op tijd waren we in Meppel, lieten daar één auto staan en reden toen “terug” naar Lichtmis; het eindpunt van de vorige etappe.

Auto’s geparkeerd en gelukkig was de horeca in Lichtmis net 6 minuten open. We begonnen, bijna traditiegetrouw, met koffie en appelgebak. We hadden nl. gelezen dat er op deze etappe verder geen horeca zou zijn, dus namen we het er maar even van.

Toch stonden we om half elf weer buiten om aan de wandel te gaan. Over een zand- en graspad door de weilanden richting de spoorlijn. Deze hebben we eigenlijk een heel groot deel van de route gevolgd. Beslist niet vervelend! Een mooie etappe, waarbij we zelfs 2 spechten zagen die telkens een stukje voor ons uit vlogen en paddestoelen, heel veel paddestoelen!

Zo liepen we richting Staphorst. Eerst een stukje langs het industrie terrein maar al snel over een dichtbegroeide wal. Aan de ene kant het industrieterrein en aan de ander kant een woonwijk. Het viel ons wel op, dat er wel heel veel speeltuintjes waren. De wal had heel wat klimmetjes. Voor zus een aanslag op haar kuitjes, voor mij een mooie training voor volgende week! Ik ga namelijk 4 dagen lopen in Zuid-Spanje!

Ergens halverwege de wal troffen we een speeltuintje met een bankje. Het bankje stond er speciaal voor ons, zodat we onze van huis meegenomen bammetjes konden eten.

Na een korte pauze weer verder. Een stukje door het oude Staphorst waar op de markt een oorlogsmonument staat en dan op weg naar Meppel. Het laatste stuk liepen we evenwijdig aan de snelweg, maar hier hadden we ook helemaal geen erg in. 

In Meppel was het bij het station nog even zoeken naar een oversteek, want de auto stond aan de andere kant van het station. Maar het is gelukt!

Met de auto naar Lichtmis, daar nog even een kop lekkere koffie en toen weer op weg naar huis!

We schieten nu wel op met het Westerborkpad. We hoeven nog “maar” 82 kilometer. Wanneer we die gaan lopen? De kans is heel groot dat dat pas volgend jaar wordt.

Vandaag was in elke geval een dag met een gouden randje! Het was heerlijke wandelweer, droog, en haast geen wind en zelfs warm voor de tijd van het jaar. Onze jas/vest was al snel uit. En zo hebben we vandaag weer 17 kilometer weggelopen. 

Voor nu, dank je wel voor het lezen en ik vind het leuk als je mijn wandelingen blijft volgen.

Tot gauw!

-x-

Annet